تروریست‌های آواره

یک- گروهک تروریست نفاق که اوایل دهه 60 پس از افشای ماهیت تروریستی‌اش و انجام بمب‌گذاری‌ها و اقدامات تروریستی در داخل کشور مجبور به فرار از ایران شد، ابتدا عراق را به عنوان میزبان خود انتخاب کرد تا نامش در میانه یک جنگ تحمیلی در کنار دشمنان ملت ایران به سرکردگی صدام ثبت شود.

با سقوط صدام و رژیم بعث، اعضای این گروهک که در طول سال‌ها حضور مزدورانه برای صدام، حتی علیه مردم عراق هم دست به جنایت‌ زده بودند، بعد از چند سال مجددا آواره شده و این بار کشور آلبانی را برای برپایی اردوگاه اشرف 3 برگزیدند.

حضور در آلبانی اگرچه آنها را چند هزار کیلومتر از ایران دورتر کرد و دست آنها را برای انجام اقدامات تروریستی فیزیکی در داخل خاک ایران بست اما این گروهک را به سمت اقدامات جاسوسی و سایبری علیه ایران و ارتباط‌گیری از طریق فضای مجازی سوق داد که برخی اقدامات تروریستی در داخل کشور را موجب شد؛ اقداماتی که این بار منافقین آنها را از راه دور هدایت می‌کردند.

دو- با دیپلماسی فعال ایران در سال‌های اخیر و رایزنی‌ها و فعالیت‌های مختلف نسبت به آلبانی، دولت این کشور به این نتیجه رسید که حضور منافقین در خاک آلبانی نه‌تنها آورده‌ای برای‌شان ندارد، بلکه آنها را دچار مشکلات عدیده نیز خواهد کرد. این بود که 30 خرداد سال جاری درست در چهل‌ودومین سالروز آغاز اقدامات تروریستی گروهک نفاق علیه ملت و مسؤولان ایران، پلیس ضدتروریسم آلبانی وارد اردوگاه اشرف 3 شد و به‌رغم ممانعت شدید سران گروهک برای بازرسی از برخی اماکن این اردوگاه، وارد محل یگان سایبری منافقین شد و بسیاری از هاردها، کامپیوترها و سرورهای موجود را - که گفته می‌شود حاوی اطلاعات زیادی از اقدامات سایبری این گروهک از جمله اطلاعات مربوط به رابطان آنها در داخل ایران است - با خود برد.

در یورش بعدی پلیس آلبانی به اشرف 3 در تیرانا، اسناد بیشتری از برنامه‌های خرابکارانه آنها با هدف انجام عملیات تروریستی در داخل ایران به دست آمد؛ اسنادی که برخی از آنها حاوی اطلاعاتی از برنامه‌ریزی منافقین علیه برخی افراد در آلبانی و برخی کشورهای دیگر نیز بود.

اسناد به حدی زیاد و روشن بود که نخست‌وزیر آلبانی در گفت‌وگوی مطبوعاتی رسما اعلام کرد اجازه نخواهد داد منافقین از خاک این کشور علیه ایران اقدام کنند. با افزایش فشارهای دولت آلبانی، سران منافقین تصمیم گرفتند اعضای خود را ابتدا به فرانسه منتقل کنند که با عدم موافقت این کشور، کانادا به عنوان مقصد بعدی انتخاب شد.

برنامه انتقال اعضا به کانادا - که ابتدا قرار بود تنها فقط اعضای دارای پاسپورت کانادایی را شامل شود- موجب درگیری‌های متعددی در بدنه این گروهک شد و نهایتا تصمیم بر این شد فعلا برخی افراد که پاسپورت آلمانی دارند نیز به کانادا منتقل شوند.

سه - وضعیت این روزهای منافقین به قدری وخیم است که بسیاری از اعضای آن حتی یک لحظه هم حاضر به ماندن نیستند؛ کما اینکه در سال‌های اخیر نیز برخی اعضای این گروهک به هر شکل ممکن از آن فرار کردند، برخی به ایران آمدند و برخی نیز در کشورهای دیگر ساکن شده‌اند.

برای همین است که در ماه‌های گذشته با دومینوی مرگ‌های مشکوک در داخل این گروهک روبه‌رو هستیم که با هلاکت «عبدالوهاب فرجی» با نام مستعار «علی مستشاری» در جریان حمله پلیس آلبانی به مقر منافقین در تیرانا (اشرف 3) در خردادماه سال جاری آغاز شد.

به گفته برخی منابع، فرجی از اعضای باسابقه منافقین بود که در ترور شهید دکتر «سیدحسن آیت» در دهه 60 نیز دست داشته است. او اخیرا نسبت به روند این گروهک با سران آن دچار اختلاف شد و آنها نیز راه را در کشتن وی - با صحنه‌سازی هنگام ورود پلیس آلبانی به مقر اشرف – دیدند.

پس از او، عذرا طالقانی، اسماعیل علیپور و تعدادی دیگر نیز هرکدام به شکل مرموزی هلاک شدند که آخرین آنها «منیر تژ» از دیگر اعضای باسابقه منافقین بود.

این اتفاقات، گروهک تروریست منافقین را در یکی از بدترین وضعیت‌های خود قرار داده است. آنها از یک طرف نگرانند پلیس آلبانی - که هم‌اکنون همه ورود و خروج‌ها در اشرف را کنترل می‌کند - در یورش احتمالی بعدی اقدام به دستگیری سران این گروهک کند و از طرف دیگر با خطر ریزش شدید اعضا و بحران فرار از آلبانی به کانادا روبه‌رو هستند. مهدی بختیاری